Het eerste gedicht van Edmund Blunden, "Trench Raid near Hooge", beschrijft een ochtendlijke loopgravenslag in zes strofen en vier scènes: het ochtendgloren (1), de strijd (2 en 3), de impressie van een imaginair toeschouwer (4) en de dood (5 en 6). Herman de Coninck (1944-1997) heeft hiervan een prachtige vertaling gemaakt, "Loopgravenslag bij Hooge".
Het tweede gedicht van Edmund Blunden "Illusions", heeft bij mij associaties opgeroepen van een nachtelijk oorlogslandschap, gefotografeerd vanuit een vliegtuig. Op één detail is ingezoomd; het toont ons een gebombardeerde loopgraaf. De titel van het object is ontleend aan het eerste vers van het gedicht, "Trenches in the moonlight, in the lulling moonlight". De vertaling is van Tom Lanoye.
Het drieluik uit 1994 had oorspronkelijk de titel "Niemandsland". Het geeft de troosteloosheid weer van het verwoeste landschap met een dode boom en een granaattrechter - dezelfde sfeer als opgeroepen in het gedicht van Alec Waugh, "From Albert to Bapaume". "Lonely and bare and desolate", luidt het eerste vers.
Het gedicht "Recalling War" van Robert Graves inspireerde mij voor een bijzonder object: "een schilderij in een schaakbord in een opengeslagen boek". De twee paar naar elkaar gerichte sikkels symboliseren de vijandige, onverzoenlijke logica. De horizontale lijnen van het schaakbord worden gevormd door vier bijzonder betekenisvolle verzen uit bovengemeld gedicht, "What, then, was war? No mere discord of flags/ But an infection of the common sky/ That sagged ominously upon the earth/ Even when the season was the airiest May." De verticale lijnen worden gevormd door het woord "Discord".
Het koperreliëf over Wilfred Owen's gedicht,"The Parable of the Old Man and the Young", vertelt het bijbelse verhaal van het offer van Abraham en Isaac (Genesis 22:1-19), getransponeerd naar de Eerste Wereldoorlog. In tegenstelling tot Abraham kent de generaal echter geen mededogen en stuurt zijn mannen massaal de dood in.
Het gedicht van Isaac Rosenberg "Break of Day in the Tranches", vertelt het verhaal van een soldaat die vanuit zijn loopgraaf een papaver, een "poppy", wil plukken. Hij grijpt per ongeluk een rat en vraagt zich dan filosofisch af hoe dit diertje de oorlog in zijn ogen gereflecteerd ziet… Taratien (zo heb ik haar genoemd) ziet er in haar vel van prikkeldraad afschrikwekkend uit.